Porady dla rodziców-jak pomóc dziecku w nauce j.obcego?

„TELL ME AND I WILL FORGET

SHOW ME AND I WILL REMEMBER

INVOLVE ME AND I WILL UNDERSTAND"

- 10% zapamiętujemy z tego, co słyszymy

- 20% zapamiętujemy z tego, co widzimy

- 40% zapamiętujemy z tego, o czym rozmawiamy

- 90% zapamiętujemy z tego, co robimy

W jaki sposób dzieci uczą się języka?

- Poprzez gry i zabawy językowe – ich wykorzystywanie jest niezwykle ważne i uzasadnione, głównie dlatego że mali uczniowie koncentrują się na krótki okres czasu i istotne są częste zmiany typu i charakteru ćwiczeń. Gry i zabawy językowe pomagają w łagodnym przejściu od zabawy do nauki, wprowadzają element rozrywki w tok lekcji, dostarczają pozytywnych przeżyć, przeciwdziałają zmęczeniu, podnoszą poziom koncentracji, a przede wszystkim posiadają walory edukacyjne;

- Przez częste i różnorodne powtarzanie nowych słów, wyrażeń, piosenek i rymowanek, w różnych kontekstach i sytuacjach, w oparciu o wszechstronne wykorzystanie zmysłów;    

-  Poprzez piosenki, rymowane teksty oraz historyjki, które pomagają w zapamiętaniu nowego materiału z lekcji;       

- Mini teatrzyk i odgrywanie ról. Lekcja staje się ciekawsza, kiedy lektor odgrywa różne role. Do prezentacji nowego materiału  wykorzystuje maskotkę czy zabawkę, za pomocą której zadaje dzieciom pytania. Dzieci, zwłaszcza te najmniejsze, skupiają się na pomocy dydaktycznej i dzięki temu więcej zapamiętują.

Jak wspierać nasze dziecko w nauce?

- Powtarzajmy z dzieckiem  materiał poznany na lekcji, nowe słowa i wyrażenia, większość podręczników do nauki języka angielskiego w klasach I – III zawiera płytę CD z piosenkami przerabianymi na lekcjach, śpiewajmy więc razem z dzieckiem! Dodatkowo książki zawierają  płytę CD-ROM - na której znajdują się ćwiczenia i gry interaktywne o różnym stopniu trudności oraz zeszyt współpracy z rodzicami.Można w nim znaleźć wskazówki jak pracować z dzieckiem w domu,

-Monitorujmy odrabianie zadań domowych, dzieci w wieku wczesnoszkolnym nie mają jeszcze dyscypliny w kwestii samodzielnego odrabiania zadań, dlatego też to Państwo powinni to kontrolować.

-Nie zmuszajmy dziecka do mówienia w j.obcym.Dziecko przyswaja język obcy w taki sam sposób jak język ojczysty, czyli najpierw przez dłuższy czas słucha, a dopiero potem zaczyna go powoli samo używać, często niezdarnie, z błędami. Z tego powodu tak ważny jest tzw. „okres ciszy”, polegający na ćwiczeniu początkowo głównie rozumienia ze słuchu. Jeżeli respektujemy ów okres, nie zmuszamy dziecka do mówienia, tak jak nie robiliśmy tego w trakcie przyswajania języka ojczystego. Długość okresu ciszy zależy od indywidualnych predyspozycji dziecka.

-- Motywujmy dziecko, doceniajmy starania, liczy się to jak dziecko pracuje, a nie efekt.  

- Wykazujmy zainteresowanie tym co robi, pozwólmy dziecku pokazać umiejętności jakich nabyło.

- Określmy, w jaki sposób dziecko najlepiej się uczy, i dobierzmy do niego rodzaj zabawy. Skuteczność uczenia się jest związana z tzw. dominującym typem reprezentacji sensorycznej (zmysłowej):

a. wzrokowcy – lubią rozwiązywać rebusy, zagadki, układać puzzle, oglądać filmy, zdjęcia, korzystać z programów komputerowych, map, rekwizytów,modeli;

b. kinestetycy/dotykowcy – lubią zajęcia sportowe, taneczne, gry, zabawy ruchowe, pantomimę, odgrywanie ról, zadania grupowe, zajęcia w terenie;

c. słuchowcy – lubią słuchać, kiedy ktoś głośno czyta tekst, wyrażać swoje zdanie, odpowiadać na pytania, szukać odpowiedzi, słuchać piosenek i śpiewać, lubią gry słowne, zadania zespołowe, korzystać z magnetofonu, telewizora, programów komputerowych z efektami dźwiękowymi.

Jakich błędów powinni Państwo starać się uniknąć?

- Nie zadawajmy dziecku pytań : „Czego się dzisiaj nauczyłeś?”, „Co było na lekcji?”, „Co dzisiaj robiliście?”. Dziecko w wieku wczesnoszkolnym nie jest w stanie merytorycznie odpowiedzieć na takie pytanie. Jeśli na tak postawione pytanie dziecko odpowie: „Bawiliśmy się”, nie denerwujmy się tym, jako że wszystkie gry i zabawy wykorzystywane na lekcjach języka angielskiego  mają swój cel edukacyjny i są jednym z elementów procesu dydaktycznego;

- Nie oczekujmy więcej, niż to możliwe. Program nauczania jest tak skonstruowany, aby był dostosowany do możliwości dzieci na tym etapie rozwoju, a więc nie może być zbyt trudny i obszerny, aby dziecka nie zniechęcić. Zadaniem nauczycieli językowców w nauczaniu wczesnoszkolnym jest zmotywowanie, zachęcenie oraz przygotowanie do „prawdziwej” nauki w przyszłości; 

- Nie porównujmy wyników w nauce innych dzieci. Fakt, że dziecko wolniej pracuje lub wolniej przyswaja to często sygnał, że dziecko nie jest jeszcze na to gotowe;     

- Nie krytykujmy dziecka i nauczyciela. Stwierdzenia typu: „Ty praktycznie nic nie umiesz”, „Wy nic na tym angielskim nie robicie” skutkują jedynie podważeniem autorytetu nauczyciela. A to przecież właśnie wykwalifikowani nauczyciele językowcy najlepiej znają specyfikę nauczania dzieci w tym wieku, najlepsze i najskuteczniejsze metody, najnowocześniejsze techniki i to od relacji uczeń – nauczyciel w dużej mierze zależy sukces dziecka w nauce. Krytykowanie nauczyciela w obecności dziecka zmniejsza motywację małego ucznia oraz jego szansę na sukces. Jeżeli nie rozumiemy dlaczego nauczyciel postępuje tak, a nie inaczej, zawsze możemy przyjść do szkoły i poprosić nauczyciela o wytłumaczenie jego metod. Wszyscy nauczyciele zawsze starają się służyć pomocą i radą uczniom i ich rodzicom;

- Nie wymagajmy od dziecka „suchego” tłumaczenia słówek. Starajmy się przywołać kontekst, w jakim dziecko przyswoiło dany materiał, lub realną sytuację, w której tą wiedzę dziecko może wykorzystać. Jeżeli dziecko poznawało ostatnio nazwy kolorów, poprośmy aby nam je pokazało i spróbowało nazwać, zaśpiewajmy razem z płytą CD piosenkę o kolorach.

    

      Wszyscy nauczyciele językowcy przystępujący do pracy z małymi dziećmi mają nadzieję na owocną współpracę z rodzicami. Nierzadko jednak spotykają się z nierealnymi oczekiwaniami rodziców, które wynikają po części z niewiedzy, a po części z własnych doświadczeń. Dlatego tak ważny jest dialog, wspólny „front” w procesie edukacji i wychowania dzieci, a przede wszystkim zaufanie i szacunek.

Opracowano w oparciu o materiały internetowe oraz Macmillan Zeszyt współpracy z rodzicami,2006.